Bijzonder genieten

Het was vandaag koud. IJzig koud. Een snijdende oostenwind trok dwars door alle kledinglagen heen. De zon bleef de hele dag verstopt achter een grauwig wolkendek. Kortom, een winterse januaridag in Gouda.

Met mijn vrouw en onze jongste dochter liepen ik door de binnenstad. We besloten op enig moment dat het genoeg was geweest, de kou, de wind, het glibberen over de stenen, we zochten een lunchgelegenheid. Tegenwoordig heeft Gouda er vele. Rond en op het oude marktplein zijn de afgelopen jaren eetgelegenheden uit alle windstreken en voor allerlei verschillende culinaire liefhebberijen gehuisvest.

Wij kozen voor Juuls.

Alhoewel Juuls al in 2010 haar deuren opende, was ik er nog niet eerder binnen geweest. Maar als je in Gouda woont, hoef je natuurlijk ook niet zo vaak in de stad te lunchen. Ik ben nog van het soort van het pakje brood mee en anders eerst thuis nog wat eten. Maar goed, vandaag ging dat dus anders.

De medewerkers bij Juuls hebben een verstandelijke beperking. Dat zou op zichzelf een mededeling zonder enig belang zijn, maar het heeft wel wat consequenties.

Verschillenden kunnen niet lezen en/ of schrijven. Je wordt dus verzocht om zelf de bestelling op formuliertjes die op tafel klaarliggen, aan te kruisen. Wanneer je hiermee klaar bent, kun je een lampje die tegen de wand naast de tafel is gemonteerd, aandoen.

Dat is het signaal.

Eén van de medewerkers komt naar je tafeltje en pakt de formuliertjes. Deze worden toch nog eerst even uitgebreid gecontroleerd. Wij hadden kruisjes gezet en dit meisje was gewend aan cijfers. Ze keek ons vragend aan en samen namen we de bestelling nog even door. Het was duidelijk en vriendelijk verzocht de jongedame ons om het lampje maar weer uit te doen.

Terwijl we zaten te wachten, kwam het meisje dat de bestelling had opgenomen, weer naar ons tafeltje.

Er was een probleem.

Op ons formulier stond "tafel 9"....dat kon niet kloppen. Ik wees op het bordje op onze tafel, een "9". Het meisje fronste diep. Ze wees op de tafel naast ons. En inderdaad, dat was blijkbaar tafel 7. Vervolgens wees ze op het tafeltje aan de andere kant: "8". Mijn vrouw suggereerde dat de "8" en de "9" misschien waren omgedraaid.

Dat bleek de oplossing.

Zonder op te staan, verhuisden we naar tafel "8".

Maar nu was er opnieuw een probleem. Op onze formulieren stond immers "tafel 9". En inmiddels waren we "tafel 8". Daar maakte het meisje korte metten mee: ze streepte op ons formulier resoluut de "9" door en veranderde dit in een "8".

In de keuken was men geheel onkundig over al deze problemen in getallenreeksen in de zaak. Het eten werd dan ook al snel naar onze tafel gebracht.

Het eten was prima.

Het werd drukker en drukker.

Hulpvaardig werden vierpersoonstafeltjes omgebouwd tot 2 x 2 persoonstafeltjes. Het tweede tafeltje kwam daardoor wel in de looproute te staan. Dat was lastig en soms moest er even flink worden gepuzzeld op de juiste volgorde van passeren. Maar daar kwam men steeds op harmonieuze wijze uit.

Op enig moment kreeg een stel aan een tafeltje in het gangpad het drinken. De jongen met het dienblad pakte het glas jus d'orange en reikte dit aan aan de jongen aan tafel. Hierbij boog hij iets teveel met het dienblad voorover, zodat het meisje ongeveer onder zijn dienblad, haar jus d'orange over haar haren en schouder kreeg uitgegoten. Als versteend keek de bedienende jongen naar de door hem aangerichte chaos. Uit de keuken kwam een dame aanhollen met een warme, natte schoonmaakdoek. Ze nam het, gelukkig, lachende meisje mee naar achter. De jongen stond nog altijd verstijfd en probeerde iets te zeggen.

"Sorry"

Klonk het.

De jongen aan tafel maakte een vriendelijk gebaar.

"Kan iedereen gebeuren. Geen probleem."

De jongen stamelde nog een paar keer "sorry" en verdween naar de keuken. Het meisje kwam al snel weer terug met schone kleren. Ze konden er wel om lachen.

Als je eens in Gouda bent: Juuls, op de markt. Echte mensen en wat was ook alweer menselijk?

Daar helpen ze ons gelukkig nog eens aan herinneren.