Op koers?

Hij had een creatieve geest. En een vooruitziende blik. Het maakte hem soms moeilijk te volgen.

Een verhaal dat hij graag vertelde ging over een vaartocht wat hij maakte over het IJsselmeer. De schipper gaf hem het roer in handen. Het was al donker. De schipper vroeg hem of hij een lampje in de verte kon zien. Dat kon hij. Nou, dáár moest hij op afvaren, want daar was het gat van de haven. Na enige tijd kwam de schipper naast hem staan en vroeg hem wat hij nu eigenlijk deed. Hij antwoordde braaf dat hij op het lampje aankoerste, waarop de schipper naar hem uitviel:

"je realiseert je toch wel dat we zo over een kwartiertje tegen de dijk zijn opgevaren?"

Ergo, blijf nadenken, ook als de richting als helder licht voor je uitstraalt.

Hij bleef nadenken en dat leidde soms tot ergernissen. Zoals die keer dat we in een wooncomplex een woongroep voor dementerenden hadden ontwikkeld. De tekeningen waren al klaar en het resultaat werd aan hem getoond. Hij begon onmiddellijk te steigeren. Véél te hokkerig. Hoe konden dementerenden hier in vredesnaam ooit wijs uit worden. Het moest opener, ruimer, lichter.

Voor de goede orde, de architect was al maanden aan het tekenen.

Maar hij had gelijk. Het werk moest over.

Hij was een bevlogen bestuurder. Zo één die vanuit zijn visie handelt. En hier geen concessies aan wilt doen. Dat betekende ook dat soms door hem een pad werd ingeslagen waar je gaandeweg pas met veel zweet, bloed en tranen tot oplossingen kon komen. Die paden heten ongebaand. De consequentie was steeds eindeloze besprekingen met financiers, die het allemaal niet begrepen. Het was immers nieuw, paste niet in bestaande definities en dus ongebaand. Dat vraagt lef, visie en overtuigingskracht.

Hij zette een grootse samenwerking op tussen gemeente, woningbouwcorporaties en zorgkantoor. Hij fuseerde de stichtingen die in de gemeente gericht waren op ouderenzorg, zowel zorg als welzijn. Alles vanuit de overtuiging dat ieder op zich niet de antwoorden zou kunnen geven op de enorme vraagstukken die de vergrijzing de komende jaren zou gaan stellen.

Niet iedereen begreep dit. Die wierpen blokkades in de richting van jouw koers op. Vaak onzichtbaar.

Dáárom moet je nooit recht op het licht afvaren, maar er iets naast.

Voor je het weet bots je anders tegen de dijk aan.