vrijdag 15 oktober 2010
Bordesscene
Het is een merkwaardige foto.
Ze staat er erbij alsof ze er niet eigenlijk niet bij hoort. Edith Schippers, als minister verantwoordelijk voor het ouderenbeleid. Ook aan de andere kant van de groep staat er één iets buiten de groep, Gerd Leers. Hij wordt verantwoordelijk voor het imigratiebeleid.
Toevallig de twee ministers waar Wilders permanent zijn pijlen op gericht zal houden. In een zeldzaam interview in de Volkskrant uit hij weer de hem vertrouwde taal: hij dreigt op niet mis te verstane wijze.
Dat juist deze twee ministers buiten de groep staan, is fascinerend. De tijd zal leren of deze eerste indruk een toevallige is of dat er diepere mechanismen spelen.
We weten allemaal dat zo'n opstelling niets hoeft te zeggen. Toch valt het onmiddellijk op. In ons hoofd zitten feilloos sensoren ingebouwd die ons precies vertellen hoe we naar dergelijke plaatjes moeten kijken. Ook in de dagelijkse omgang ervaren we dit.
Iemand komt nét iets te dicht bij je staan. Het zit in centimeters, maar het voelt onbehagelijk. Of je komt een ruimte binnen en de groep mensen blijft net iets te dicht bij elkaar staan. Waar ga je staan? Word je buitengesloten?
Verhagen staat dichter bij de koningin dan Rutte, maar de majesteit lijkt iets van hem weg te buigen. De twee andere dames dan Schippers lijken elkaar iets te zeggen. Gaat het nu al over de kleding van Schippers? Voor velen paars, maar het was purper, aldus de bewindsvrouwe. Het is mij nu al te genuanceerd.
Leers staat wat buiten de groep, maar dat gaat wel goed komen. Henk Kamp lijkt zijn hand al bijna te pakken. In ieder geval hebben de heren net nog wat grapjes uitgewisseld want ze staan allebei breed te grijnzen. Mannen onder elkaar. Winnende mannen onder elkaar.
Rutte staat met zijn ploeg voor een enorme opgave. Scepsis overheerst nog alom. Wilders ronkt en de verschillende ministers zijn nu al druk bezig om zijn donkere ondertonen te overstemmen met luchtiger taal. Rutte reikt ook links Nederland de hand, waarop Pechtold (zo heet hij, mijnheer Wilders) onmiddellijk teruggeeft: "ik hoop niet dat het die hand is waarvan de vingers net zijn afgelikt..."
We zijn er nog wat ongemakkelijk onder.
We proberen nog maar even buiten de groep te blijven.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten