Gewoon de beste

Het leek een leuke opdracht. Weliswaar diep in het zuiden, waardoor ik ook wel eens een hotelovernachting zou moeten regelen. Maar dat zagen we dan wel weer. Het gesprek met mijn opdrachtgever was in ieder geval positief geweest. Mijn ervaring sloot goed aan op het vraagstuk. Mogelijk dat het tarief nog wat moest worden bijgesteld, maar daar had ik een opening voor gegeven.

Toch liever een ander. Ja, ik kwam namelijk van boven de rivieren. Ze kende haar pappenheimers en dat kon niet werken. Daar was ze van overtuigd. Nee, met mijn ervaring was niets mis, sterker, dat sloot perfect aan. Nee, aan het gesprek had het ook niet gelegen, ze had een zeer positieve indruk van me gekregen. Nee, het was echt het niet-limburger zijn wat me nekte.

Het leek een leuke opdracht. Er waren veel spanningen binnen het organisatieonderdeel en hier moesten nieuwe verbindingen worden gemaakt. Met de raad van bestuur, met de ondersteunende afdelingen, met het beleid van de instelling. Er was veel gevochten en dat levert nu eenmaal bloederige taferelen op. Rust, men had behoefte aan rust. Het gesprek was geanimeerd geweest. Ik was samen met een collega en hij feliciteerde me na afloop vast, die opdracht was binnen. Hij wist het zeker. het had zo goed geklikt.

Toch liever een ander. Ja, ik was namelijk een man. En gezien de hele situatie, leek het toch meer voor de hand te liggen dat een vrouw de problematiek op zou pakken. Nee, het had niet aan het gesprek gelegen, sterker, daarover was ze bijzonder positief en mijn ervaring sloot ook naadloos aan. Maar toch. Liever een vrouw en dat ben ik nu eenmaal niet.

Afgewezen worden is niet leuk. En het overkomt iedereen. Zo'n afwijzing is vaak leerzaam. Het duurt soms even voor ik me dat realiseer, maar het is echt zo.

Afgewezen worden om iets wat je evident niet bent en ook nooit zal zijn, is irritant. Ik kom niet uit Limburg en dat staat duidelijk in mijn CV, laat staan dat ik een vrouw ben. Dat type afwijzing, daar kan je niets mee. Dat hoor je aan en je incasseert de teleurstelling. En je gaat verder. Het levert niets op.

Het nieuwe kabinet bestaat voor het overgrote deel uit blanke mannen van achter in de vijftig. Drie vrouwen mogen het beeld iets opfleuren. De premier zelf haalt de gemiddelde leeftijd nog het meest omlaag. Niemand die het snapt. Rutte wel, hij verklaart gewoon de beste ministers te hebben gekozen.

Hiermee wijst hij heel veel capabele vrouwen af. En Nederlanders met een andere culturele achtergrond. En jongeren. Dat irriteert. Ze kunnen er niets mee behalve dan het incasseren van de teleurstelling. En we gaan verder. Het levert niets op.