Een doorzetter

Ontmoet Moortje.

Die naam hebben wij haar tenminste gegeven.

Bij ons thuis doen we aan kattenopvang voor het dierenasiel. Dus krijgen we met enige regelmaat nestjes van jonge katjes. Die zijn dan aangetroffen, drijvend in een plastic zak in een sloot. In een vuilnisbak van waaruit de vuilnisman angstig gepiep hoort of dwalend langs een drukke weg. En zo hebben de dierenliefhebbers onder ons nog vele manieren om van ongewenst jong spul af te komen. Want ook onze liefde voor dieren heeft zo zijn grenzen.

 Enfin.

Zo'n groepje verdwaalde wezen komt dan een tijdje bij ons. Op adem komen en ontdekken dat er ook mensen zijn die gewoon voor ze zorgen. Zonder sentimenteel te worden. Eten, drinken, een dak en soms een aai. En als we ze even zat zijn worden ze van de bank gejaagd, omdat we zelf willen zitten.

Moortje was andere koek.

Zij was aangereden en had een heup gebroken. Ze lag ergens aan de kant van de weg. Iemand heeft de dierenambulance gebeld. In het dierenasiel is ze opgevangen. Opereren had weinig zin. De remedie is 6 weken op rust in een bench.

 Toen kwamen wij weer in beeld.

Maar het ging niet goed. Het gekwetste pootje moest er af. En nu heeft ze nog maar drie poten. Geen fysiotherapie. Geen hulpmiddelen.

Dat was een paar dagen vreemd voor haar. Het lopen was anders. Maar wat?

Ze viel soms om en scharrelde wat ongelukkig rond.

Maar nu heeft ze het helemaal door. Ze vliegt door de kamer. Ze springt op de vensterbank. Alleen snelle bochten, dat is lastig. Maar ja, na drie dagen, wat wil je.

We maakten ons wat zorgen of ze nog wel een nieuw baasje zal kunnen vinden. Maar dat is geen probleem.

We houden van dieren.

Vooral van zielige dieren.

Dus, waarde lezers: over een goede week voor u beschikbaar. Dierasiel Gouda. Ze luistert niet naar haar naam. Maar ze is wel lief.

En een enorme doorzetter.