vrijdag 27 juli 2018

Kijkdoos




Als ik vroeg in de avond de galerij van de bovenste verdieping van het flatgebouw oploop, begint het te regenen. Ook klinken er harde klappen van een naderend onweer. Desondanks is het plakkerig warm.

De deur wordt open gedaan door een magere, oude man. Hij kijkt mij vriendelijk aan en zegt iets dat voor mij onverstaanbaar is. De man heeft zich alweer omgedraaid en is het huis ingelopen. Ik loop maar achter hem aan en sluit de deur.

Het kleine appartement is broeierig heet. Aan het plafond draaien twee ventilatoren maar die verplaatsen alleen maar warme lucht. Het zal nog wel even duren voordat de verlammende warmte uit de huizen verdreven is.

De man is neergeploft in een leunstoel. Hij heeft alleen een lange broek aan. Zijn bovenlijf is bloot. Hij roept iets en uit een ruimte ergens in de flat klinkt een vrouwenstem. De man kijkt me weer breed lachend aan en hij wijst naar buiten en zegt iets dat ik opnieuw niet kan verstaan. Ik begrijp dat het over de regen gaat. Voordat ik iets kan zeggen, komt een vrouw de kamer in. Ze stelt zich voor en ik hoor een Engels accent. De man zwijgt en staart naar een televisiescherm waarop een hoofd spreekt. Het geluid staat uit, maar dat stoort de man niet.

Ik word aan de eettafel gezet. Voordat ik kan gaan zitten, moet de vrouw een stapel ordners weghalen. Nu valt me op dat overal stapels ordners liggen.

Het verhaal is kort maar treurig. De vrouw is drie jaar geleden onder bewindvoering geplaatst. In die periode was haar man ernstig ziek en ze kwam niet aan haar administratie toe. Om problemen te voorkomen stelde haar dochter voor dat haar zoon, de vrouw haar kleinzoon, de administratie zou overnemen. Het bleek echter dat deze jongen, aldus de vrouw, geld verdonkeremaande. Ze kreeg nooit inzage in haar financiën. Hoe dan ook, enkele weken terug heeft een rechter bepaald dat de kleinzoon geen bewindvoerder meer is en dat de vrouw weer zelfstandig haar financiën kan beheren.

Nu wil ze orde op zaken hebben.

Het roept wel een paar vragen bij mij op.

"Wie heeft drie jaar geleden om bewindvoering gevraagd bij de rechter?"

Dat wist de vrouw niet.

"Is u dan niets gevraagd?"

Nee, beweert ze.

"Dus als ik morgen naar de rechter ga en vraag het financieel beheer over te mogen nemen van, bijvoorbeeld, mijn moeder, dan kan dat dus gebeuren zonder dat mijn moeder iets wordt gevraagd?"

De vrouw keek me met grote ogen aan.

"Misschien dat mijn dochter...?"

Dit raadsel gaan we niet oplossen vanavond.

"Uw kleinzoon is dus bewindvoerder geweest. Dan moet hij toch jaarlijks aan de rechter verantwoording afleggen? Dan moet het toch zichtbaar zijn geweest dat hij sjoemelde?"

De vrouw begin verontwaardigt te ageren.

"Hij heeft geld gestolen! Dat kan niet anders! "

Ik begin te vermoeden dat het verhaal wat complexer in elkaar steekt en besluit de kwestie van de bewindvoering los te laten. Ik vraag haar wat ze van mij verwacht. Dat is niet ingewikkeld: omdat ze al enkele jaren niet zelf haar financiën heeft beheerd, wil ze hier wat ondersteuning in. Ze wil graag even op weg worden geholpen.

Dat is natuurlijk geen probleem.

De man in zijn leunstoel begint iets naar mij te roepen. De vrouw onderbreekt hem en zegt dat hij zijn mond moet houden. De man kijkt weer berustend naar de televisie.

Ik vraag of er misschien schulden zijn. De vrouw meldt dat de kleinzoon aan de rechter heeft verklaard dat die er niet zijn.

Ik vraag of er wel eens aanmaningen zijn binnen gekomen of dat de woningbouwcoöperatie contact heeft gezocht over de huur.

Nooit.

Blijkbaar heeft de kleinzoon dit dus netjes afgehandeld.

De man heeft een sigaret opgestoken. Ook de vrouw begint een shaggie te draaien.

De vrouw vertelt dat ze nog geen inzage heeft in haar bankrekeningen. Ze kan dus nog niet zoveel zeggen over de precieze financiële situatie. Ik leg uit dat we hier maar eerst mee beginnen: het in kaart brengen van de inkomsten en de uitgaven. Dat vindt ze een goed idee.

We spreken af elkaar over enkele dagen weer te ontmoeten. Als ik opsta kijkt de man mij weer stralend aan:

"We hebben je niet eens koffie aangeboden..."

Buiten is de regen opgehouden. Verdampend water hangt boven de straat. Het ruikt fris maar ik voel ook dat de warmte alweer op de loer ligt.

Het wordt opnieuw een broeierige nacht.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten