Je kan hem op een heleboel manieren typeren.
Op een therapeutische manier: Karel is een man die conflicten het liefst ontwijkt en zich erg afhankelijk opstelt. Daarnaast heeft hij een sterke neiging tot externe attributie: hij legt de schuld altijd buiten zichzelf neer. Je kan al bijna de doelstellingen uit een hulpverlenersplan lezen.
Op een economische manier: Karel is nauwelijks in staat om zijn eigen broek op te houden. Zijn uitgaven zijn namelijk structureel hoger dan zijn inkomsten. Doordat hij gemakkelijk leningen afsluit, ook met onbetrouwbare partijen, dreigt hij financieel onder de rentelasten te bezwijken. Er komt echter geen rem op zijn uitgaven.
Als een vette roddel: Het is toch wat met die Karel....ondanks dat hij overal schulden heeft, gaat hij doodleuk een maand met de caravan op vakantie. En wat dacht je van zijn auto? Dat bakbeest moet toch onbetaalbaar zijn? Waar zouden ze het toch allemaal van doen? Hun buurman heeft hun hele huis verbouwd en hij heeft hier nog geen cent voor gekregen. Dan is het toch niet zo gek dat hij woedend bij Karel voor de deur met een knuppel loopt te zwaaien? En Karel? Die deed natuurlijk gewoon niet open.
Karel is gewoon een simpele ziel. Hij werkt al bijna 40 jaar in dezelfde opslag van een verhuurbedrijf. Hij is orderpicker. Nooit echt een opleiding gedaan. Hij is ook goedig: zijn kleinkinderen kunnen erop rekenen dat Karel en zijn vrouw hen enorm verwennen: fietsjes, wandelwagentjes, poppen, kinderkleertjes, ze hoeven maar te piepen en ze krijgen het.
Karel houdt ook van gezelligheid: de kinderen, hun partners en de kleinkinderen eten zo'n 4 dagen per week bij Karel en zijn vrouw thuis.
En natuurlijk, er is geen sprake van dat de kinderen iets moeten betalen. Dat doe je gewoon niet, als trotse ouders.
De vrouw van Karel zit er op precies dezelfde wijze in.
Karel weet het financieel steeds net te redden: ieder jaar betekent de teruggave van de hypotheekrente door de belasting en het storten van het vakantiegeld, dat de verschillende opgelopen schulden weer kunnen worden afgelost.
Waarop de hele geschiedenis weer opnieuw begint.
Maar nu groeit het Karel boven zijn pet. Hij is in paniek. In een opwelling, het zijn altijd opwellingen, heeft hij een buurman gevraagd om zijn huis te verbouwen: nieuwe keuken, een uitbouw en nog wat kleine klusjes. Dat heeft de buurman gedaan.
En nu wil hij betaald worden.
Zoals afgesproken.
Karel heeft het geld niet. Het vakantiegeld en de teruggave van de hypotheekrente zijn al uitgegeven aan de aflossing van andere schulden.
En nu begint alles uit de hand te lopen.
Karel probeert het op te lossen, op de wijze zoals hij meer problemen oplost: hij doet net of ze er niet zijn. Hij negeert ze.
Hij gaat gewoon op vakantie.
Hij blijft gewoon in zijn te grote auto rijden. Dat wil zeggen: daar rijdt hij alleen in als hij met vakantie gaat: om de caravan te trekken. De rest van het jaar staat hij in straat weg te roesten: er is geen geld voor benzine.
Ik had vanavond een afspraak met Karel. Door de voorruit kan ik zien dat hij op het plaatsje achter bezig is. Hij negeert mijn aanbellen. Dat houdt hij 5 minuten vol en dan komt hij naar voren.
Een verwilderde blik.
"Ja...sorry....het komt niet zo goed uit vanavond...."
Ik zie hem staan en realiseer me: zo kan je hem ook zien:
ecce homo.
