Voor het eerst maakten wij een cruise.
De boot bleek in werkelijkheid nog groter dan als we in onze
verbeelding hadden voorgesteld. Vijftien verdiepingen hoog torende de gigant boven ons uit. Probeert u zich
vooral geen voorstelling te maken: het zal u niet echt lukken. Laat ik dit
beeld meegeven: de haven van waaruit wij de rondvaart begonnen was Venetië. Bij
het verlaten van deze stad, passeerden we het San Marcoplein. We stonden
bovenaan het schip en keken omlaag. Het leek alsof we naar een hoekje van
Madurodam keken, zo klein waren de huizen en mensen onder ons. Zelfs het
dogepaleis was van een aandoenlijke, grijpbare grootte.
Terwijl we Venetië uitvoeren, verdween de zon langzaam en de
stad vlamde roze en rood op. Het was van een wonderbare schoonheid.
Op het moment dat ik dit schrijf, zitten we op ons eigen
balkon en kijken uit over een stralende, blauwe zee. Niet ver van ons vandaan,
schuift langzaam één van de vele Griekse eilanden aan ons voorbij. Het enige
dat hoorbaar is, is een zacht brommen van de motoren van het schip en het
ruizen van de wind. Het eiland ligt in de volle zon. Door mijn verrekijker zie
ik een autootje langzaam een hoge berg oprijden. In een baai ligt een
vissersdorpje. We zitten nog in de schaduw, maar dat duurt niet lang meer. De
zon draait langzaam maar zeker naar deze zijde van de boot.
Is een cruise leuk?
Die vraag is niet onmiddellijk te
beantwoorden. Belangrijk is wat je leuk vindt. Heb je een hekel aan mensen,
vermijdt het cruiseschip: je komt ze overal tegen, in alle soorten en maten.
Het cliché dat cruisevakanties voor ouderen zijn, is op ons schip wel
doorbroken: de gemiddelde leeftijd ligt, schat ik, rond de 40. Uiteraard
ouderen, maar ook veel gezinnen met kinderen en jonge stelletjes. En iedereen
zoekt iets anders: voor ons tellen de bezoeken aan de verschillende steden die
we onderweg aandoen: Bari, Izmir, Istanbul, etc. Hiernaast genieten we vooral
van het eigen balkon aan onze hut. Maar wij benutten de mogelijkheden van het
schip maar zeer ten dele want aan boord is van alles te doen: theater, kroegen,
sportfaciliteiten, restaurants en buffetten, winkeltjes, dancings en ga zo maar
door. We hebben het allemaal wel bekeken, maar voor vele van onze medereizigers
is al dit vermaak precies waar de cruise over gaat. In groepjes doorkruisen ze
de tot diep in de nacht de verschillende dekken van het schip. Zelfs wanneer
het schip is afgemeerd in een haven, blijven ze aan boord. Of ze sloffen even
over de kade. Voor hen is het cruiseschip iets wat het midden houdt tussen een
drijvend Centre Parcs en Disneyland: alles wordt voor je georganiseerd en je
hoeft nergens aan te denken.
En aan boord is het ook allemaal perfect georganiseerd. De
hele bemanning is steeds erop gericht dat aan al je wensen wordt voldaan.
Iedereen heeft een steward die er zorg voor draagt dat je hut voortdurend
opgeruimd is. Overal lopen medewerkers die je met een brede glimlach het beste
toewensen voor de rest van de dag en je kan steeds alles vragen en er wordt
voor gezorgd. Wij zijn niet gewend aan zoveel gedienstigheid en blijven dan ook
moedig proberen zelf de hut op te ruimen en zelf onze resterende prullen van
tafel weg te brengen. Het blijkt keer op keer zinloos: Munir, onze steward,
weet de achteloos weggegooide jas uit een hoek te plukken en op een haakje te
hangen; dat T-shirt naast het bed, vinden we keurig opgevouwen terug en zelfs
onze pyama’s, door ons onder onze kussens gelegd, worden iedere avond in een wonderlijke
waaier op bed uitgevouwen…Het wordt ons steeds opnieuw duidelijk gemaakt: het
heeft geen enkele zin om Munir werk uit handen te willen nemen, hij vindt
altijd wat van ons dat moet worden opgeruimd.
We besluiten er maar van te genieten, maar zien wel uit naar
het moment dat we zelf ons bed weer moeten opmaken en onze eigen rommel moeten
opruimen.
De bezoeken aan de havenssteden onderweg zijn oppervlakkig.
In één dag Istanbul bekijken is natuurlijk gekkenwerk. Toch is dit precies het
ritme waar een cruise om draait: ’s nachts wordt er gevaren en overdag een
havenplaats aangedaan. Zodoende is het mogelijk om in 8 dagen tijd 4
verschillende landen aan te doen. Door het rustige tempo van een varend schip,
heb je geen moment het idee dat je door de zeeën heen jakkert. Nee, de wereld
glijdt geruisloos aan je voorbij.
Maar is een cruise leuk?
Laat ik de vraag voor mezelf beantwoorden. Ja, een cruise is
leuk wanneer je accepteert dat je met 3000 medereizigers in hetzelfde bootje
zit en je kan genieten van alle exotische en exorbitante uitingsvormen van de
menselijke soort. Een cruise is leuk wanneer je een periode geen andere zorg
aan je hoofd wilt hebben dan of je ’s avonds op tijd op het schip terug kan
zijn. En ja, een cruise is leuk wanneer je een eigen balkon hebt van waar je de
wereld aan je voorbij ziet trekken.
Ik heb ervan genoten.
