Het wil de voorpagina maar niet halen.
De boodschap is er ernstig genoeg voor. Ze raakt ons allemaal. Maar voortdurend wordt ze verdrongen door de crisis van de euro, de, inderdaad, onmenselijke toestanden in Syrië, de bonnetjes van de ministers (16 oliebollen voor Hillen!), de cijfers van het CBS en ga zo maar door.
We weten wel dat Nederland vergrijsd. En ook dat dit in hoog tempo gaat.
Als ik op een willekeurige dag naar het winkelcentrum bij ons in de buurt ga, worden de verschillende zitjes daar allang niet meer ingenomen door de jeugd. Dat zijn ouderen, hangend op hun rollator of vooroverbuigend naar hun gesprekspartner vanuit hun scootmobiel. Zij zijn in de ruime meerderheid. Nu al.
Ook hier voorziet CBS ons van cijfers. Die worden echter niet met dezelfde gretigheid tegemoet gezien en bediscussieerd als de gepubliceerde groeicijfers van onze economie.
Ik zal u, argeloze lezer, een paar noemen. Schrik niet.
In Coevorden zal het aantal dementerenden in 2020 met 33% gestegen zijn t.o.v. 2010. Op Ameland is dit 57%. Aalsmeer, 40%, Edam, 63%, Muiden (houdt u vast)...70%, Enschede, 20%, Gouda, 17%, Lisse 57%, Zoetermeer, 35% (mensen met dementie per gemeente)
En ga zo maar door. Het is een explosie. Logisch: we worden ouder, dat is de vergrijzing en het aantal mensen die lijden aan dementie stijgt hierdoor vrolijk mee.
Als je, statistisch gezien, de dans wilt ontspringen, moet je verhuizen naar de grote steden: in Amsterdam is de groei slechts 1%, Rotterdam ook 1%, Den Haag, 3%, Utrecht 7%, Arnhem 4%.
Alhoewel, als we nu massaal gaan verhuizen naar deze steden, kantelt ook hier het beeld. Het is onontkoombaar, vrees ik...
Andere dorpen en steden komen niet onder de 10% en het overgrote deel kijkt aan tegen een toename met 20% of beduidend meer.
Laten we eens een gemeente nemen: Margraten. Een toename van 76%. In aantallen: van 198 naar 348 bewoners die leiden aan dementie. Op een bevolking van 13.370 inwoners.
Ik hoor u alweer opgelucht ademhalen.Zo ongeveer 1 op de 38 bewoners dementeert in 2020. Nog altijd 37 niet.
We weten dat op dit ogenblik ongeveer 35% van de mensen met dementie, is opgenomen in een verpleeg- of verzorgingshuis. Voor Margraten betekent dit bijna een verdubbeling van opnamebehoefte in 2020 (van 69 plaatsen naar 121) (nationaal kompas).
En we weten ook dat de uitbreiding van het aantal intramurale plaatsen (zo noemen we de plaatsen in verpleeg- en verzorginshuizen) de afgelopen jaren nauwelijks is toegenomen en de komende jaren ook weinig zal stijgen.
Dat betekent dus dat een aanzienlijk deel van de mensen met dementie, bij wie we op dit ogenblik zeggen dat een opname echt noodzakelijk is, gewoon thuis zal zijn.
Achter de geraniums.
En dan?
Een zware belasting voor kinderen, kleinkinderen, buren, vrienden, vrijwilligers uit de kerk. En voor de thuiszorg. Die nog maar net begonnen is zichzelf weer opnieuw uit te vinden na een jarenlange gesel van besparingen, efficiency en produktiviteit. En de huisartsen, ook al een groep die momenteel sterk vergrijsd.
Ik wil niet somberen, maar de klok tikt. We maken ons druk om de economie, de euro en Syrië.
Maar het echte probleem kan wel eens mijn buurman zijn.
Of ik....
Op mijn website staat een studie door mij naar de effecten van de toename van het aantal dementerenden. Ze is hier te downloaden: Achter de Geraniums.
