Een duur kruisje

De bel.

Een pakketje.

Een juichend pakketje: Uw Alles In Eén Pakket!

Wij hebben al een alles in één pakket. Al maanden.

Vanmorgen dus maar eens contact gezocht met de KPN.

Dat blijft een boeiend fenomeen. Helpdesks.

Eerst een stem die me meldt dat er kosten aan dit gesprek zijn verbonden. Vervolgens een mannenstem die me omstandig uitlegt hoe te handelen als ik vragen heb over het resetten van mijn mailaccount. Dan weer een andere mannenstem die me via alle nummers van het toetsenbord de vele mogelijkheden uitlegt om, door het indrukken van het juiste nummer, bij de goede telefoniste terecht te komen. Helaas, het bezorgen van niet gevraagde pakketten zit er niet bij. Ik druk dus op een willekeurig nummer.

Een vrouwenstem die me meldt dat het zo druk is, dat het geen zin heeft om te wachten.

En de verbinding wordt verbroken.

Die laatste mededeling had ik liever als eerste gehoord.

Maar goed.

Een paar uur later gaat het wel goed. Ik kom bij een telefoniste. Opgewekt hoort ze mijn vraag aan.

"Ik begrijp dat er iets bij u is geleverd, waar u niet om heeft gevraagd?"

Gelukkig, ze snapte het in één keer.

Nu moest ze wat onderzoek doen. Ze vroeg onze postcode, ze controleerde haar gegevens.

"Hé, u heeft al een alles in één pakket!"

Dat zeg ik...

"Dat is vreemd. En u heeft hier niet om gevraagd?"

Ik gaf geen antwoord, maar wachtte even af. Ik hoorde haar rammelen op een toetsenbord. Ze verontschuldigde zich: "Ik werk in twintig systemen tegelijk. Het wil maar niet lukken om alles in één of in een beperkt aantal systemen te stoppen....tjongejongejonge." Ik wist niet helemaal zeker of ze nu tegen mij sprak, in zichzelf of tegen een collega. Ik bleef mijn mond houden.

"Ja, nou, ik zal u even doorverbinden met iemand die u gaat vertellen waarheen u het pakket mag terugsturen."

Ik werd onmiddellijk doorverbonden. De dame vroeg me vriendelijk wat ik wilde. Toch wat verbaasd gaf ik aan begrepen te hebben dat haar collega, die ik net aan de lijn had, iets van haar wilde. Ze bleek het hele verhaal al te kennen. Ik haalde opgelucht adem.

"Waarom heeft u dit pakket gekregen?" Ik had tijdens het gesprek tot nog toe geen zinvolle ingeving op dit punt gekregen.

"Heeft u de afgelopen week iets gedaan....", vroeg ze geheimzinnig. Ik vroeg aarzelend waar ik zoal aan moest denken.

"Nou met uw abonnement of zo?"

Ik had afgelopen week via de mail een app voor mijn telefoon aangeboden gekregen, waarin ik, op afstand, mijn televisie een opname kon laten maken. Ik hou van dit soort gadgets en had de app dus geïnstalleerd. Echter, zo bleek mij, om daadwerkelijk een opname-opdracht te kunnen geven, moest ik wel de beschikking hebben over het "opname" pakket. Dat trof, want die was gratis voor de "alles in één-gebruiker", dus die dienst had ik geactiveerd.

Vertelde ik de dame aan de andere kant van de lijn.

"En heeft u een harddisc recorder?"

Die heb ik.

"Nou, dan moet die terug en moet het nu toegezonden pakket installeren..."

Nu viel ik even stil.

Door het argeloos aankruisen van een vakje, had ik blijkbaar een enorm domino-effect veroorzaakt. Ik zag mezelf alweer radeloos puzzelen met kabels en aansluitingen, terwijl alles net goed werkte. Ik schrok me rot.

"Dat verdom ik", zei ik wat onbeholpen.

Het meisje begon te lachten.

"Nou dan stuurt u de hele boel toch terug?"

Dat heb ik maar gedaan.

Als ik een keer tijd heb, maak ik eens een berekening wat de kosten van het aankruisen van dat ene vakje zijn geweest.

Een duur kruisje, dat weet ik zeker.