Soms, waarde lezer, overkomen je de gekste dingen.
Raadselachtig.
Bizar.
Zoals vandaag.
Ik had een toiletblok opgezocht en had plaats genomen in een van de twee toiletruimtes. Deur op slot. Uiteraard.
Wees gerust. Mijn aanwezigheid daar zal ik niet verder duiden. Het gaat u niet aan.
Op enig moment hoor ik de deur van het toiletblok zich openen. Iemand komt dus binnen. Voelt aan de deur van het toilet waar ik zit. Deur op slot. De betreffende, voor mij onzichtbare, neemt de deur van het tweede toilet.
Tot zover niets om over naar huis te schrijven. Laat staan om er een blog aan te wijden. Maar dan.
De persoon in het andere toilet is snel klaar. Ik hoor het toilet doortrekken en de deur naast mijn toilet zich openen.
...en vervolgens voelt dezelfde persoon opnieuw aan de deur van het toilet waar ik in zit...
Nog steeds op slot.
Uiteraard.
De persoon verlaat de toiletruimte.
Zonder de handen te wassen.
En ik zit vanaf dat ogenblik met een hoofd vol vraagtekens...
Wat bezielt iemand om, na de toiletgang, opnieuw aan een deur te trekken waarvan hij enkele minuten eerder had geconstateerd dat deze op slot zit? Een tic? Een onbedwingbare nieuwsgierigheid? Een pervers trekje? Waarom zou je, na de toiletgang, opnieuw een deur van een toilet openen? Inderdaad, een compleet raadsel.
Ook onbevredigend. Ik heb geen idee wie die persoon is geweest...
Hij handelde geluidloos. Dus geen stemgeluid waar ik naar op zoek kon. Geen bijzondere tred, een klakkende hiel of kreunend leer. Niets. Volstrekt anoniem.
Of bevond zich nog iemand in de voorruimte en moest er iets gedeeld worden wat niemand anders mocht horen? Zodat, voor de zekerheid, even aan de toiletdeuren werd getrokken om te controleren dat er geen willoze oren zouden meeluisteren?
Onzin, ik had niemand gehoord die ook de ruimte was binnengekomen. De deur naar het toiletblok is een zware deur, met dranger. Die hoor je. Zeker als je in de stilte zit.
Of stond iemand buiten het toiletblok te wachten op een seintje:"Kom maar, er is niemand..."
Dat zou nog kunnen.
Maar dat vind ik wel ver gaan.
En toch had iemand twee keer aan mijn deur getrokken. Vóór en ná zijn toiletbezoek.
Ik kom er niet uit.
Bizar.
