Ooit raakte ik verzeild in een discussie over de wijze waarop ...
gaat u maar even stevig zitten want u gelooft het niet ....
w.c. papier moet worden opgehangen.
Namelijk, met het uiteinde van de rol aan de muurzijde of aan de voorzijde van de houder...
Het schijnt, zo begreep ik later als ik het verhaal eens wat smalend vertelde, een zeer serieuze discussie te zijn en mijn verbijstering erover wordt dan ook niet altijd begrepen.
Ik ben, ondanks mijn inmiddels respectabele leeftijd, nog altijd een wat naïeve man. Ik dacht dan ook werkelijk dat we met bovenstaand dispuut het absolute uiterste in de mogelijke discussies over toiletpapier wel hebben gehad.
Niets is minder waar.
Afgelopen weekeinde kreeg ik de volgende vraag voor mijn voeten geworpen:
"Ben je een propper of ben je een vouwer..."
Op mijn lichtelijk paniekerige blik werd luid lachend gereageerd. Eén van de aanwezigen maakte me duidelijk dat de vraag sloeg op het gebruik van het toiletpapier:
proppen of vouwen...
Nu geef ik één van mijn onvolkomenheden prijs: als ik ergens een bepaalde gewoonte in ontwikkel, dan ga ik er veelal automatisch van uit dat de hele mensheid dezelfde gewoonte heeft. Ik kan dan ook heel verbaasd zijn als blijkt dat er alternatieve mogelijkheden bestaan.
Proppen of vouwen.
Nooit aan gedacht.
En als je gaat zoeken: internet staat vol met deze discussie: instagram, youtube, facebook, het is werkelijk een hot item.
Ik ben een echte vouwer. Laat ik hier maar direct duidelijk over zijn. Ik trek aan de rol en na een velletje of zeven, scheur ik de reeks af. Vervolgens vouw ik zorgvuldig het papier weer zo dat de zeven velletjes keurig op elkaar aansluiten. Via een vernuftig ontvouwen en opnieuw opvouwen, gebruik ik de reeks verschillende keren om mij te reinigen en dit lukt mij altijd zonder vieze vingers te krijgen.
Het heeft enige oefening gekost, maar na bijna 60 jaar lukt het me probleemloos.
Maar dan dat proppen. Er wordt dus een rij velletjes van de rol losgetrokken en samengeperst tot een soort prop...
Behalve dat het me een enorme verspilling van papier lijkt, is het mij onmogelijk om me voor te stellen deze gewoonte toe te passen zonder vieze vingers te krijgen.
Brrr.
Ik gruw van vieze vingers.
Het zal bovendien wel weer enige tijd kosten voordat ik los ben van de dwangmatige vraag die ik mezelf ga stellen als ik nieuwe mensen ontmoet:
een propper of een vouwer...
Brrr.
