Kleding, schoenen, horloges, bril, auto.... ik vertoon op al deze onderdelen al sinds mijn vroege jeugd een ernstige afwijking: het interesseert me geen biet. Mijn kleding heeft geen enkele relatie met heersende modeopvattingen, mijn horloge koop ik eens per jaar voor een habbekrats bij de Hema, mijn bril is een model van 5 jaar terug en zit onder de krassen en mijn auto tenslotte is een ongewassen, 2e hands en inmiddels 7 jaar oude Toyota Prius waarmee ik zo'n 300.000 km heb gereden. Als ik al opval tussen het winkelend publiek, dan is het omdat ik een onmogelijke kleurencombinatie heb aangetrokken: iets waarvoor mijn vrouw me nog wel eens probeert te behoeden, maar waarover ik de gevoeligheid nog steeds niet begrijp.
Ik denk dat ik daarom mag opmerken dat ijdelheid mij vreemd is.
Alhoewel...
Ik hou van luchtjes.
Dan bedoel ik niet kookluchtjes of zeker geen lichaamsluchtjes, maar geurende luchtjes: parfums, eau de toilette, after shave, goede zeep....heerlijk.
Ik heb hierin ook mijn voorkeuren: geen al te zoete luchtjes of van die moderne, ietwat naar zweet ruikende luchtjes. Het mogen wel stevige geuren zijn, maar dat hangt erg van de samenstelling af. Ik ben hier kritisch in. Het liefst echter ruik ik een wat meer subtiele, kruidige geur.
Ik koop ook graag een luchtje voor mezelf. En ik heb er een hekel aan als mijn fles eau de parfum leeg is. Er staan dus vaak verschillende flesjes op onze wastafel.
Vanmorgen constateerde ik dat de bodem van de verschillende flesjes weer in zicht was. Om die reden dus stapte ik op de fiets naar de stad.
Het was rustig in de luchtjeszaak en er kwam dan ook onmiddellijk een verkoopster op me af.
Hier heb ik een hekel aan.
Als ik eenmaal word omringt door talloze flesjes waarin duizelingwekkende hoeveelheden merken en soorten, raak ik steeds opnieuw de draad volledig kwijt. Ik probeerde tevergeefs om de naam van "mijn" geur te herinneren. Ik ben echter slecht in namen en dat geldt ook voor dit domein.
Het meisje, uiterst vriendelijk, deed wat funest voor mij is in een dergelijke situatie: ze begon namen en merken op te noemen.
Ik probeerde wanhopig niet naar haar te luisteren en keek speurend rond en zag na enige tijd een bekende fles....
"Eternity", sprak ik opgelucht. Het meisje pakte een fles met deze naam, maar de vloeistof in de fles was blauw....dat was ik niet gewend. Het meisje maakte me glimlachend duidelijk dat dit een nieuwe geur was van Eternity, maar ze begreep direct dat dit helemaal niet de bedoeling was. Ze pakte een ander exemplaar en deze had een geruststellende gelige vloeistof.
Het inpakken van flesjes in een geurwinkel, is altijd een apart ritueel en ik verzocht het meisje vriendelijk om dit maar over te slaan. Wat mij betreft volstond een plastic tasje.
Bedremmeld voldeed ze aan mijn verzoek. Ze pakte nog een proefflesje met een geur die ik waarschijnlijk nooit zou uitproberen en deed deze ook in mijn tas. Ik bedankte haar vriendelijk.
"Mag ik u parfumeren?"
Toch wat van mijn a propos, keek ik haar ietwat argwanend aan.
"Wat zegt u?"
"Mag ik u parfumeren?"
De zaak was nog steeds leeg. Het meisje keek me afwachtend aan. Ik probeerde me een beeld bij de vraag te vormen, wat mij maar matig lukte.
"Het was al ijdelheid en kwelling des geestes", spookte door mijn hoofd toen ik de winkel verliet.
Ongeparfumeerd, dat dan weer wel.
