Zoals ik wel gewend ben, was alles tot in de puntjes voorbereid. Ik hoefde alleen nog maar uit te voeren. Ondanks mijn 55-jaar, word ik door Anita stiekem nog steeds beschouwd als een zwakzinnige.
Met reden, ik ben in staat om de meest simpele opdrachten in een verbijsterende chaos te laten eindigen.
Het begint met het fenomeen "zoeken". Ik struikel bijna over het object dat door mij wordt gezocht, maar ik vind het niet. Ik keer de hele kamer binnenstebuiten, alle lades gaan open en weer dicht, kasten worden doorzocht. Het blijkt gewoon op tafel te liggen.
Waar het overigens altijd ligt.
Dus u hoort mij niet klagen.
Om even na tien uur gaat de voordeurbel.
Buiten komt de regen met bakken omlaag.
Op de stoep staat een enorme BMW. Voor de deur een oudere, tiptop dame. In haar handen een grote, roodleren buidel. Het blijkt een bovenmaatse portemonnee te zijn.
Op mijn uitnodiging om even naar binnen te komen; de vrouw wordt drijfnat in de regen, wordt afwijzend gereageerd. Ze wil de puzzels en direct weer door.
De puzzels staan klaar op de haltafel. Drie stuks en ieder met een elastiekje om de doos heen. Voor de zekerheid ligt er nog een briefje op:
"Puzzels. Worden om 10.30 uur opgehaald."
Ik reik de vrouw de puzzels aan en zij opent haar buidel. Ik zie een enorme buidel aan papiergeld, voornamelijk briefjes van vijftig. Een enkele van twintig, maar geen tientjes.
De puzzels moeten € 9,- opbrengen.
Of ik kan wisselen.
Nou, nee. Mijn portemonnee is leeg: die wordt al jaar en dag leeggehaald zodra er wisselgeld in zit. Het maakt mij niets uit. Maar nu is er dus een probleem.
Ondertussen blijft de regen omlaag komen en de vrouw veegt wat druppels van haar neus. Haar geblondeerde haren glinsteren. Ze gaat nog eens langzaam door de stapel heen. Ze weet een briefje van vijf tevoorschijn te toveren. Vervolgens gaat een ander deel van de buidel open en hier blijkt het muntgeld te zijn weggestopt. Ik zie een twee euro munt en stel voor om die dan maar bij de vijf euro te voegen, dan is het wel mooi geweest.
Dat vindt ze een slecht idee. Ze vraagt mij om mijn hand op te houden en schudt de hele inhoud aan muntjes in de palm van mijn hand.
"Zo, dat zal wel ongeveer die € 9 zijn", meldt ze tevreden. Zonder nog iets te zeggen, draait ze zich om en verdwijnt in haar auto.
Ik schrijf op het briefje: "Puzzels zijn opgehaald" en leg de stapel munten er boven op.
Ik geloof toch dat ik eerder een dominee dan een koopman ben....
