donderdag 11 april 2013

Hoe zachtjes glijdt ons bootje...




Voor het eerst maakten wij een cruise.

De boot bleek in werkelijkheid nog groter dan als we in onze verbeelding hadden voorgesteld. Vijftien verdiepingen hoog torende  de gigant boven ons uit. Probeert u zich vooral geen voorstelling te maken: het zal u niet echt lukken. Laat ik dit beeld meegeven: de haven van waaruit wij de rondvaart begonnen was Venetië. Bij het verlaten van deze stad, passeerden we het San Marcoplein. We stonden bovenaan het schip en keken omlaag. Het leek alsof we naar een hoekje van Madurodam keken, zo klein waren de huizen en mensen onder ons. Zelfs het dogepaleis was van een aandoenlijke, grijpbare grootte.

Terwijl we Venetië uitvoeren, verdween de zon langzaam en de stad vlamde roze en rood op. Het was van een wonderbare schoonheid.

Op het moment dat ik dit schrijf, zitten we op ons eigen balkon en kijken uit over een stralende, blauwe zee. Niet ver van ons vandaan, schuift langzaam één van de vele Griekse eilanden aan ons voorbij. Het enige dat hoorbaar is, is een zacht brommen van de motoren van het schip en het ruizen van de wind. Het eiland ligt in de volle zon. Door mijn verrekijker zie ik een autootje langzaam een hoge berg oprijden. In een baai ligt een vissersdorpje. We zitten nog in de schaduw, maar dat duurt niet lang meer. De zon draait langzaam maar zeker naar deze zijde van de boot.

Is een cruise leuk? 

Die vraag is niet onmiddellijk te beantwoorden. Belangrijk is wat je leuk vindt. Heb je een hekel aan mensen, vermijdt het cruiseschip: je komt ze overal tegen, in alle soorten en maten. Het cliché dat cruisevakanties voor ouderen zijn, is op ons schip wel doorbroken: de gemiddelde leeftijd ligt, schat ik, rond de 40. Uiteraard ouderen, maar ook veel gezinnen met kinderen en jonge stelletjes. En iedereen zoekt iets anders: voor ons tellen de bezoeken aan de verschillende steden die we onderweg aandoen: Bari, Izmir, Istanbul, etc. Hiernaast genieten we vooral van het eigen balkon aan onze hut. Maar wij benutten de mogelijkheden van het schip maar zeer ten dele want aan boord is van alles te doen: theater, kroegen, sportfaciliteiten, restaurants en buffetten, winkeltjes, dancings en ga zo maar door. We hebben het allemaal wel bekeken, maar voor vele van onze medereizigers is al dit vermaak precies waar de cruise over gaat. In groepjes doorkruisen ze de tot diep in de nacht de verschillende dekken van het schip. Zelfs wanneer het schip is afgemeerd in een haven, blijven ze aan boord. Of ze sloffen even over de kade. Voor hen is het cruiseschip iets wat het midden houdt tussen een drijvend Centre Parcs en Disneyland: alles wordt voor je georganiseerd en je hoeft nergens aan te denken.

En aan boord is het ook allemaal perfect georganiseerd. De hele bemanning is steeds erop gericht dat aan al je wensen wordt voldaan. Iedereen heeft een steward die er zorg voor draagt dat je hut voortdurend opgeruimd is. Overal lopen medewerkers die je met een brede glimlach het beste toewensen voor de rest van de dag en je kan steeds alles vragen en er wordt voor gezorgd. Wij zijn niet gewend aan zoveel gedienstigheid en blijven dan ook moedig proberen zelf de hut op te ruimen en zelf onze resterende prullen van tafel weg te brengen. Het blijkt keer op keer zinloos: Munir, onze steward, weet de achteloos weggegooide jas uit een hoek te plukken en op een haakje te hangen; dat T-shirt naast het bed, vinden we keurig opgevouwen terug en zelfs onze pyama’s, door ons onder onze kussens gelegd, worden iedere avond in een wonderlijke waaier op bed uitgevouwen…Het wordt ons steeds opnieuw duidelijk gemaakt: het heeft geen enkele zin om Munir werk uit handen te willen nemen, hij vindt altijd wat van ons dat moet worden opgeruimd.

We besluiten er maar van te genieten, maar zien wel uit naar het moment dat we zelf ons bed weer moeten opmaken en onze eigen rommel moeten opruimen.

De bezoeken aan de havenssteden onderweg zijn oppervlakkig. In één dag Istanbul bekijken is natuurlijk gekkenwerk. Toch is dit precies het ritme waar een cruise om draait: ’s nachts wordt er gevaren en overdag een havenplaats aangedaan. Zodoende is het mogelijk om in 8 dagen tijd 4 verschillende landen aan te doen. Door het rustige tempo van een varend schip, heb je geen moment het idee dat je door de zeeën heen jakkert. Nee, de wereld glijdt geruisloos aan je voorbij.

Maar is een cruise leuk?

Laat ik de vraag voor mezelf beantwoorden. Ja, een cruise is leuk wanneer je accepteert dat je met 3000 medereizigers in hetzelfde bootje zit en je kan genieten van alle exotische en exorbitante uitingsvormen van de menselijke soort. Een cruise is leuk wanneer je een periode geen andere zorg aan je hoofd wilt hebben dan of je ’s avonds op tijd op het schip terug kan zijn. En ja, een cruise is leuk wanneer je een eigen balkon hebt van waar je de wereld aan je voorbij ziet trekken.

Ik heb ervan genoten. 

Geen opmerkingen:

Een reactie posten