Welkom thuis

"Thuis zijn" , zo heet een verzameling interviews met bestuurders van verpleeghuizen. De adviseurs van den Klinkenberg en Willemsen gingen hier op zoek naar de werkelijkheid van bestuurders. In de dagelijkse praktijk worden zij de laatste jaren vooral weggezet als graaiers en gewetenloze bureaucraten, maar dat blijkt mee te vallen. 

Ook bestuurders vragen zich af of ze hun eigen vader of moeder in het door hen aangestuurde verpleeghuis zouden willen onderbrengen. Ook bestuurders worstelen met de dagelijkse dilemma's die wet- en regelgeving en financiële beperkingen met zich meebrengt.

Toch zijn de auteurs niet kritiekloos. De meeste bestuurders zijn niet goed in staat om de heersende cultuur van macht en afhankelijkheid te doorbreken. Ook viel op dat er nauwelijks iets wordt gedaan met bekende goede voorbeelden uit het land. Er wordt veel tijd besteed om uit te leggen dat de specifieke situatie in het eigen huis toch heel erg afwijkend is. Of dat die ander gewoon veel geluk heeft gehad.

Het zelf door de bewoners koken, is hier een goed voorbeeld van. Het is goedkoper, bewoners hebben er plezier in en ze eten beter. Toch kiezen de meeste verpleeghuizen voor maaltijden uit een keuken. Ofwel de eigen keuken ofwel ingekocht bij een groothandel. 

We hebben sinds gister een staatssecretaris op volksgezondheid die zelf verpleeghuisarts is. Ze is, zo las ik in de Volkskrant, letterlijk van haar spreekuur weggerukt. Ik heb haar ooit een keer gesproken, een integere vrouw. Maar hoe kijkt zij naar de verpleeghuizen en haar bewoners? Zijn deze mensen ziek en hebben ze een behandeling nodig, of ziet ze vooral ouderen die zo gewoon mogelijk een thuis moet worden geboden? Met de voorzieningen die deze mensen nodig hebben? We weten het niet.

Ouderenzorg zal de komende tijd, onder druk van de PVV, een hot item zijn. Op zichzelf is dit prima, maar het zegt vooralsnog niet zoveel. Beweegt de PVV mee met de mediagolven, waarin bestuurders massaal in het beklaagdenbankje terecht zijn gekomen? Wordt het daardoor vooral een beleid gericht op controle en repressie? Of krijgen we een periode waarin de oudere cliënt de plek krijgt die zij verdient en waarin de sector en de bewoners de ruimte krijgen om zichzelf opnieuw uit te vinden? We weten het niet.

Laat de staatssecretaris en Wilders maar eens beginnen met het boekje "Thuis zijn".

Dat nuanceert.

Dat helpt.