Lessen over koppigheid

Herman van Veen zingt over de dwaze moeders op het plein.

De moeders hebben hun kinderen inmiddels teruggevonden. Althans, ze hebben zekerheid over hun trieste lot. Na 30 jaar van moedig protest, vernedering, intimidatie. Koppig hielden ze vol. Ook toen de eerste moeder die met enkele vriendinnen op het plein in stilte haar rondjes begon te lopen , Azucena Villaflor, spoorloos verdween. Met nog 9 andere moeders.

Totdat de wereld geïnteresseerd raakte. Totdat het oog van de media zo nadrukkelijk op dit plein werd gericht, dat de machthebbers er niet meer omheen konden. Totdat binnenskamers in de machtscentra van Argentinië een andere overtuiging het begon te winnen.

Het lijkt de belangrijkste remedie om je te verzetten tegen een allesoverheersende dictatuur: koppig doorgaan. Havel, vrijheidsstrijder in (toen nog) Tjechoslowakije en later president van Tjechië, schreef hierover:

"Ik wilde de geschiedenis laten voortschrijden
op dezelfde manier als een kind aan een plant trekt
om haar sneller te laten groeien.

Ik geloof dat we moeten leren wachten
zoals we leren scheppen.

We moeten geduldig de graankorrels zaaien,
de aarde waarin zij gezaaid zijn koppig water blijven geven
en de planten hun eigen tijd gunnen.

We kunnen een plant niet voor de gek houden,
net zomin als we de geschiedenis voor de gek kunnen houden.

Maar we kunnen haar wel water geven.
Geduldig, elke dag.
Met begrip, met nederigheid, natuurlijk, maar ook met liefde."

Wij leven niet in een dicatuur. De meesten van ons hebben ook geen enkel besef wat dit leven zou betekenen. Iedere vergelijking met ons eigen leven gaat dan ook mank. Inclusief die moedige koppigheid: ik heb wel eens de indruk dat we als dwazen aan ieder grassprietje lopen te trekken dat maar boven de grond uitkomt. In een idee alsof wij de geschiedenis zo sneller kunnen laten voortschrijden.

Inmiddels zingt van Veen "Als hij kon toveren, hielden alle mensen van elkaar..."

Ach ja, die tovenaar, hoeveel lopen niet achter tovenaars aan. Die alles in één beweging ten goede doen keren.

Maar dat is weer een ander verhaal.