Er wordt veel geklaagd over bureaucratie in de zorg.
Ik doe daar ijverig aan mee.
Aan dat geklaag.
Maar ik werk er ook aan mee dat die bureaucratie steeds weer de kop opsteekt. Voor het gemak roep ik dan maar dat dat komt door alle regels van de overheid. Maar ik weet dat veel regels door onszelf, vanuit de zorginstelling, worden verzonnen.
Zo maak ik er een sport van om formulieren die op mijn bureau belanden, niet in te vullen. Ik wacht.
Ik wacht net zolang tot er iemand begint te bellen. Dan vraag ik door, met name naar het waarom van het invullen van dit formulier. Je hoort soms verbazingwekkende dingen. Zo ging ik eens na welk formulierencircus er moest worden ingevuld als er een nieuwe bewoner in een verzorgingshuis kwam. Die stapel bleek indrukwekkend. Ieder organisatieonderdeel leek wel een eigen formulier (inclusief een eigen indieningsprocedure) te hebben. En wee je gebeente wanneer er één formulier niet werd ingevuld. Prompt kreeg die arme nieuwe bewoner geen maaltijd of geen beeld op de televisie of kon niet gebeld worden of...
Die afkeer van formulieren zat er bij mij al vroeg in. Als verpleegkundige moest ik tijdens nachtdiensten rapportages schrijven. Op één nacht werden de weekrapportages geschreven: de dagrapportages van een week samengevat in één weekrapportage. Een andere nacht werden de maandrapportages geschreven, je raadt het: de weekrapportages van één maand, samengevat. Het was één groot schrijfcircus, natuurlijk vooral bedacht om de nachtverpleegkundigen aan het werk te houden. Ik experimenteerde. Over een bewoner van een chronische afdeling, die al veertig jaar het terrein niet was afgeweest, schreef ik in een maandrapportage:
"Mijnheer ging afgelopen woensdag naar de paardemarkt. Hij kocht een mooi zwart paard. Hij heeft dit in de centrale hal geslacht. We hebben die avond met elkaar een barbeque georganiseerd. We hebben erg genoten."
Nooit iets van gehoord.
Bij het in dienst treden, of aanvaarden van een tijdelijke opdracht, moet ik onder verschillende formulieren mijn handtekening zetten. Zo verklaar ik steeds weer iets over het internetgebruik, wat ik nog nooit gelezen heb. Het zal wel met het bezoeken van sex- en pokersites te maken hebben. Maar zeker weet ik het niet. Iemand stelt zo'n formulier op. Iemand draait zo'n formulier uit. Iemand verzamelt de ingevulde formulieren. Iemand stopt die ergens weg.
Reken maar uit.
In het kader van HKZ, moeten tijdens een keuring, steeds weer de protocollen op orde zijn. Nu zijn protocollen niet verkeerd. Het zijn er alleen zoveel. En ik ken nog steeds geen instelling waar protocollen behoren tot het domein van de medewerkers. Veel mensen, ook buiten de instellingen, zijn dagelijks uren bezig met het ontwikkelen, bijhouden, updaten, publiceren van protocollen.
Reken maar uit.
En geen van deze voorbeelden zijn verplichtend voorgeschreven vanuit de overheid.
Idee: iedere week op het MT als vast agendapunt:
Welke regel schaffen we af?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten