Lot

Joop is altijd bezig. Meestal doet hij iets in de tuin. Zijn eigen tuin of in die van één van zijn buren. Bladeren vegen, onkruid weghalen, takjes wegknippen of domweg de straat een beetje aanvegen.Hij groet je vriendelijk en, als hij daar zin in heeft, maakt hij een praatje.

Niet met iedereen, hij moet je eerst een beetje kennen. Dat duurt een klein jaar en dan vertrouwt hij je voldoende.

Naast Joop woont Maria. Een lieve, maar ook onzekere, oudere vrouw. Haar man is nog geen jaar geleden volkomen onverwacht overleden. Sindsdien loopt Joop haar een beetje na. Je ziet hem meerdere keren per dag het huis van Maria inlopen. Maria schuifelt ook weer regelmatig bij Joop naar binnen.

Joop woont samen met Ruud. Ruud zie je niet zoveel. Hij is introverter. Vriendelijk, maar meer in zijn eigen wereld als je hem tegenkomt.

Regelmatig stopt er een taxi bij Joop en Ruud voor de deur. Met grote rolkoffers vertrekken ze dan naar een verre bestemming. Enkele weken later komen ze beiden bruinverbrand weer terug.

Toen wij nog maar net in ons huis woonden, hadden Ruud en Joop nog een auto. Die werd maar zelden gebruikt. Joop reed, maar dat deed hij met een ware doodsverwachting. Hij vond het duidelijk maar niks. De auto verdween dus al snel uit beeld.

Sindsdien staat de oprit naar de garage vol met grote bloempotten.

Die Joop keurig onderhoudt.

Sinds kort is er iets veranderd.

Ruud gaat dood.

Dat werd enkele weken geleden opeens duidelijk. Ruud was al wat langer ziek, maar het ging opeens snel bergafwaarts.

Er stopt nu meerdere keren per dag een autootje van de wijkverpleging.

Er werd pas geleden een ziekenhuisbed het huis ingereden.

Joop werkt minder in de tuin.

Ze zijn samen nog een keer op vakantie geweest. Ze kwamen beiden weer bruinverbrand terug. Maar ze kwamen wel eerder naar huis. Het ging niet meer.

Hoe lang ze al samen zijn. Ik weet het niet. Het gaat mij ook niet aan. Maar er gaat iets verbroken worden, dat is onafwendbaar.

Iedereen ziet hier tegenop.