Noorderlicht

Saskia blijkt een verdrietige vrouw. En daar heeft ze alle reden voor. Binnen een jaar tijd zijn zowel haar dochter als haar man overleden. Ze zit maar wat hoofdschuddend op de bank en kan het al maanden niet geloven.

Saskia heeft jarenlang voor haar man, Willem, een nierpatiënt, gezorgd. De laatste jaren was hij bedlegerig, voortdurend moe en hij moest meerdere keren per week naar het ziekenhuis voor een dialyse. Hij was over de zestig, verstokt roker en veel te zwaar. Hij hoefde niet te rekenen op een donornier; statistiek heeft nu eenmaal berekent dat hij ook met een nieuwe nier weinig kans van leven heeft. Willem ging dus dood.

Maar tot verbijstering van beiden ging eerst hun dochter. Een jonge meid die nog maar net een jaar op zichzelf woonde. Niemand die kan vertellen wat haar fataal is geworden. Iemand van haar werk vond haar in haar keukentje toen ze niet kwam opdagen. Dood. Zomaar.

Zij bleek ook een flinke schuld te hebben opgebouwd. Die kregen Saskia en Willem dus voor hun kiezen. Ze wisten dit noodlot van zich af te wenden door afstand te doen van de erfenis. Dat betekende echter dat ze geen toegang meer kregen tot alle persoonlijke spulletjes van hun dochter: dagboeken, foto's, brieven, het verdween allemaal in de vuilcontainer.

Bovendien duurde het nog wel even voordat de schuldeiser, het UWV, had begrepen en geaccepteerd dat er bij Saskia en Willem geen geld te halen was. Dat betekent concreet: steeds opnieuw aanmaningen en dreigingen en telefoontjes en doorverbinden en opnieuw uitleggen en een week later toch weer een nieuwe aanmaning en dat wekenlang door.

Willem ging niet lang hierna. Toen Saskia het matras van het bed waar hij maanden op had gelegen, weg tilde, vond ze hele stapels ongeopende enveloppen. Rekeningen. Heel veel onbetaalde rekeningen. Aanmaningen. Brieven van deurwaarders.

De bank geeft iedere maand opnieuw aan dat er onvoldoende saldo is om de hypotheek te betalen. Het lukt Saskia om maandelijks voldoende geld bij elkaar te schrapen om de hypotheek te betalen.

Maar de bank blijft zeuren.

Saskia zit dus somber op de bank en vraagt zich af hoe ze hier ooit nog uit gaat komen. Ze is erg bang dat ze op enig moment haar huis kwijt raakt en dan op straat staat. Ze komt niet eens aan het rouwen om haar Willem en haar dochter toe, klaagt ze.

Saskia heeft een groot geluk.

Ze heeft familie die zich haar lot aantrekt. Een groot deel van haar schulden wordt overgenomen. Dat geeft rust. Althans, het dringt allemaal niet erg tot Saskia door, zij blijft lamgeslagen op haar bank zitten.

Haar zoon weet dit te doorbreken.

Hij maakt deel uit van een sportclub en ook Saskia en Willem hebben hier hun halve leven vrijwilligerswerk gedaan. Met vrienden van de club houdt zoonlief een geldinzameling.

Willem wilde namelijk graag dat zijn as zou worden verstrooid onder het Noorderlicht.

Saskia heeft geen idee hoe ze dit zou moeten realiseren.

Haar zoon beseft dat het in ieder geval geld gaat kosten.

Geld dat er niet is.

Vandaar, een inzameling.

Op een donkere winteravond staat hij met al zijn vrienden voor de deur. Ze dragen allemaal een brandend kaarsje.

Saskia gaat diezelfde week nog naar het hoge noorden. Met een arrenslee zal ze door de sneeuw naar het Noorderlicht rijden. Willem staat naast haar, net als haar dochter. Zij zullen door de lucht richting het Noorderlicht dwarrelen.

Nagestaard door Saskia.