Klöte

Er was geen ontkomen aan.

De kledingkasten waren onherstelbaar gammel. De schroeven draaiden vrolijk rond zonder nog te hechten. Dolgedraaid, heet zoiets. De kasten zwaaiden vervaarlijk heen en weer als wolkenkrabbers in een storm. Het kon niets meer worden.

Ik heb ze gesloopt en bij het grof vuil gezet.

Maar de kleding moet toch worden opgeborgen. Mijn vrouw keek me al eens van opzij aan. We voelden allebei welke kant het op ging.

Ik probeerde nog iets over het behang en de verf en de lampen die nog moesten worden opgehangen.

Allemaal waar, maar het lost het probleem van de kledingkasten die er niet meer waren, niet op. Er moesten nieuwe kasten komen.

Ikea.

Het I-woord was uitgesproken. Geschrokken keek ik naar buiten. In mijn fantasie draaide iedere auto die de wijk uitreed in de richting van dit Zweedse foltercentrum. Volgestouwd met meubels die op onnavolgbare wijze in elkaar moeten worden geknutseld. Zonder schroevendraaier, maar hoe dan wel, heb ik nog steeds niet begrepen. Een winkel die meer mensen trekt dan de Kalverstraat rond Sinterklaas of de kerstviering in de Sint Pieter in Rome. Mensen die als zombies door elkaar heen krioelen, met zware karren die om de één of andere reden altijd langs mijn enkels moeten schuren als ze passeren. Mensen die het liefst met veel geweld een loopplekje voor je veroveren in de rij en vervolgens bij ieder meubeltje uitgebreid stil gaan staan. Die het niet toestaan dat je langs hen heen loopt, daarvoor wordt de wagen steeds weer listig in stelling gebracht.

Ikea.

Als je dan door alle ellende bent heen geworsteld, moet je je spullen nog in de auto zien te krijgen. In al die honderden auto's om de winkel heen, zitten weer dezelfde zombies maar nu zijn ze gewapend met een auto. Het liefst een 4wheeldrive en zonder zich van iets of iemand iets aan te trekken. Allemaal in een vorm van dolle paniek. Een rode waas voor de ogen. En natuurlijk past het niet, dus moet de hele stapel dozen weer de auto uit en wordt opnieuw begonnen met het passen en meten. Terwijl je in je auto zit te wachten op je beurt. Terwijl tegelijkertijd minstens drie auto's er zich toch tussendoor weten te persen.

Ikea.

Ach, zo stelde mijn vrouw mij gerust, het is de dag na kerst. Ze zijn vorige week zo ongeveer permanent open geweest. Iedereen zit lekker uit te buiken. Wie moet er vandaag eigenlijk nog meubels kopen? Het zal niet zo druk zijn vandaag.

Wat kan een mens zich vergissen.