De bezem erdoor!

Via Twitter bereikte mij vrijdag het bericht dat Buurtzorg de voorgenomen pilot voor het leveren van huishoudelijke diensten ("Buurtdiensten") heeft afgeblazen. Er zat een te groot verschil tussen de kosten en de opbrengsten.

Het werd gebracht als nieuws.

Dat is raar.

Zodra de huishoudelijke hulp werd overgeheveld naar de WMO, is het grote knelpunt het tarief wat de gemeente overheeft voor een uur hulp. 

Al ruim 3 jaar zijn organisaties die huishoudelijke zorg leveren zich in allerlei bochten aan het wringen om te voldoen aan de aangeboden tarieven en er in ieder geval niet failliet op te gaan. 

Soms lukt dat. 

Veel vaker niet. 

Er worden daarom samenwerkingsrelaties aangegaan met schoonmaakbedrijven of de hele handel wordt aan een schoonmaakbedrijf overgedaan. Schoonmaakbedrijven hanteren én een andere (goedkopere) CAO en het personeel wat wordt ingezet is überhaupt goedkoper, veelal mensen zonder enige opleiding. Huishoudelijke hulp is dus inmiddels verworden tot puur schoonmaakwerk.

De geluiden van spijt over het afblazen van de pilot binnen Buurtzorg vind ik dan ook verrassend. Wat had Buurtzorg verwacht? Dat ze met een goed inhoudelijk verhaal al die lokale wethouders kon verleiden tot een dubbel tarief?

Dat goede, inhoudelijke verhaal heeft iedere bestuurder gehad: huishoudelijke hulp is veel meer dan alleen puur schoonmaak. Het is de eerste stap naar meer intensieve zorg en een goed opgeleide hulp helpt de cliënt om langer zelfstandig te blijven wonen. 

De bestuurders waren echter roepende in de woestijn. Het cynisme overheerste en de hulp werd geherdefinieerd als "schoonmaak", niet meer en niet minder. Nu, na drie jaar, is het ook gewoon schoonmaak geworden. En met de komende regeringsjaren voor de boeg, bestaat bij mij geen enkele illusie over hoe dit verder gaat. 

Door vast te blijven houden aan de oude conventies zijn, zowel de zorginstellingen als (lokale) politici op een doodlopende weg terecht gekomen. De werkelijke vraag, vanuit de doelstellingen van de WMO is, of de huidige definitie van huishoudelijke hulp is wat moet worden geleverd. Moet, op deze schaal, puur schoonmaakwerk worden geleverd? 

Het centrale thema van de WMO is "iedereen doet mee". De WMO gaat over veel meer dan alleen schoonmaakwerk. Toch lijkt de discussie hier volledig door te worden gedomineerd. Een aanzienlijk deel van het WMO-budget gaat op aan schoonmaak. En zo langzamerhand is niemand nog echt tevreden.

Wie heeft het lef hier eindelijk een keer de bezem door te halen?