Het ziekenhuis staat al jaren in de steigers. Procedures, veranderende financiering, koerswijzigingen en voortdurend verschuivende belangen rekken het proces al ruim 10 jaar op.
Het begon in 1998. Het ziekenhuis bestond uit twee lokaties en dat werkt niet lekker. Zeker niet als de twee lokaties ongeveer 100 meter van elkaar liggen. De onderzoeksfacilitaiten, radiologie, de SEH bevonden zich in de hoofdlokatie. De tweede lokatie kende weliswaar operatiekamers en klinische voorzieningen, maar de ondersteuning koste veel tijd en moeite. En ruzie.
En je loopt tegen onze regelcultuur aan: een ziekenhuis mag niet zelf een ambulance kopen voor het vervoer tussen de twee lokaties. Dus dat vervoer was een enorme kostenpost.
Zoals één van de specialisten het zo treffend uitdrukte: "De weg van lokatie A naar lokatie B lijkt beduidend langer dan de weg van lokatie B naar lokatie A." Je moest in lokatie B vaak lang, erg lang wachten voordat het laboratorium aanwezig was. Bovendien was het gebouw van lokatie B oud. Het had nog ternauwernood een bombardement in de tweede wereldoorlog overleefd, maar het 19e eeuwse gebouw was inmiddels beslist ongeschikt als ziekenhuis. Er moest dus iets gebeuren.
We realiseerden ons dat het een moeizaam proces zou worden. Sloop, bouw en verbouw, terwijl de organisatie gewoon doorgaat, is lastig en veeleisend voor de medewerkers. Dit mocht dus niet te lang duren.
Ook realiseerden we ons dat het te bouwen ziekenhuis geschikt moest zijn voor alle veranderingen die bezig waren en die gingen komen. In de eerste tekeningen werd dus veel ruimte gereserveerd voor poliklinische en dagbehandelingen. Het aantal bedden werd drastisch terug gedraaid.
Huisartsen en collega instellingen werden betrokken bij het denkproces. Met name over de afname van bedden, fronsten de huisartsen hun wenkbrauwen. De mogelijkheid voor een huisartsenpost nabij de SEH, daar werden ze weer blij over.
Inmiddels zijn we ruim 10 jaar verder. Die huisartsenpost, die is er. Ook zijn er twee grote parkeergarages zichtbaar. Dat is een strikte eis van de gemeente: een bouwproces begint nu eenmaal met het ontwerp van een parkeergarage. Voortdurend zie je tijdelijke gebouwen neergezet worden en weer verdwijnen.
Het einde is nog lang niet in zicht.
En de organisatie draait gewoon door.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten