Er zit géén muziek in mijn bedrijf!

een zingende slager

Gister viel een zware enveloppe in mijn brievenbus. Sena, stond met forse letters in een hoek geschreven. Verzonden aan de directeur van Erik Zwart, bureau voor interimmanagement en advies. Dat ben ik, die directeur. Ik ben ook de enige werknemer van dit bedrijf. Maar als je alleen bent, ben je al snel de baas.
Daar heeft Sena allemaal niets mee te maken, deze organisatie heeft als heilige taak om muziekrechten betaald te krijgen. Ze wilde dus graag van mij weten of, welke en hoeveel muziek door mij in mijn bedrijf wordt gebruikt. Uiteraard, met als gevolg dat op basis van mijn antwoorden tezijnertijd een rekening kan worden verzonden.

Maar zover was het nu nog niet. Ze vroegen eerst maar eens naar mijn muziekgebruik. Het was een flink aangifteformulier. Onvoorstelbaar op hoeveel manieren en op hoeveel plaatsen muziek kan worden gemaakt. Ik zocht naar mijn favoriet, zingen onder de douche, maar daarvoor hoeft niet te worden betaald. Ook het gebruik van de autoradio tijdens mijn lange ritten door het land, werd nergens vermeld. Na enig speuren vond ik een vakje waarin ik plechtig kon beloven dat binnen mijn bedrijf géén muziek wordt gemaakt. Dat streepte ik maar aan. Om een rekening te voorkomen. Ik verklaarde dus dat er geen muziek zit in mijn bedrijf. Een treurige mededeling, maar dat heb je met een dergelijke bureaucratie.

Ik werd voor het eerst met muziekrechten geconfronteerd in een periode dat ik directie voerde over een verpleeghuis. De facilitair manager kwam bij me met een vergelijkbare enveloppe en vragenformulier. Het is onvoorstelbaar, maar die CD met klassieke muziek of van Frans Bauer die tot plezier van de bewoners soms wordt gedraaid, tja, daar moet voor worden betaald. Oók als de CD een cadeautje van de kleinkinderen was. Want zo hebben we het nu eenmaal geregeld in ons land. En we hebben een waakhond die ons hierop controleert: Sena.

Herman van Veen bezong het al eens, dat er steeds minder op straat wordt gezongen door de schilders en de glazenwassers. Hoe zou het komen? Voor je het weet, krijgen ze de rekening gepresenteerd. Want, tja, zó hebben we het geregeld in ons land.