Ipad, of een modern dillemma

Steven Jobs introduceert de Ipad

De vriend van mijn oudste dochter gaat deze week naar New York. Voor verschillende lezers kan ik nu ongetwijfeld ophouden met schrijven. Zij snappen het en reageren naar mij:

"Doen!"

Er zijn mogelijk nog enkelen die hun voorhoofd fronsen. New York? Snappen? Doen??
Ik zal het uitleggen. Eén woord: Ipad. Het kan niet anders, nu is het hooguit nog een enkeling die het niet kan volgen.

Begin dit jaar introduceerde Steve Jobs, de baas van computerfabrikant Apple, een nieuw apparaat: de Ipad. Het is fantastisch. Een vrijwel plat apparaat, voor het belangrijkste deel beeldbuis. Met dit apparaat kun je ongelofelijk veel leuke dingen doen: op internet, eboeken lezen, foto's opslaan en bekijken, muziek draaien, spelletjes en er zijn talloze app's (kleine programmaatjes met uiteenlopende functies) ontwikkeld die je gratis kan downloaden. Hij lijkt op een Iphone, de gsm van Apple, maar dan 4 keer zo groot. En je kan er niet mee bellen. Dat dan weer niet.Maar je legt het apparaat op de tafel in je huiskamer en het world wide web ligt letterlijk voor je. Voor het grijpen. De bediening is helemaal Apple: je beweegt je vingers over het scherm en het apparaat doet van alles: volgende pagina (vinger van rechts naar links), terug (vinger naar rechts), verkleinen (twee vingers naar elkaar toe bewegen) of juist weer vergroten (omgekeerde beweging) en ga zo maar door.

Eerder deze maand liep ik met Anita door Gent. Daar zag ik een Apple-store. En daar stond-i: de Ipad. Tot dan toe had ik er alleen nog maar over gelezen. Nu had ik hem in mijn handen. Normaliter sta ik tijdens het winkelen vaak op straat te wachten totdat Anita weer verschijnt, nu gebeurde het omgekeerde. Na verloop van tijd kwam ze naar binnen. Ze vond het wel "leuk", dat ding. En het verdween weer uit haar hoofd.

Er is ook een tegengeluid mogelijk. Het apparaat doet niets wat andere apparaten ook al kunnen. Zoals mijn oudste dochter schamperde:"Ruil al je andere speeltjes in, en neem die Ipad ervoor in de plaats."

Jammer, zij snapt het niet.

Zo werkt het natuurlijk niet. Mijn ereader is geen Ipad en mijn PC al helemaal niet. Diep, heel diep in mij, weet ik dat ze gelijk heeft. Het is een speeltje. Weliswaar een heerlijk speeltje, maar toch. Het voegt uiteindelijk niets toe. Net als de magnetron: met een oven, een gasfornuis en wat kookvaardigheden, kom je net zo ver. Heb je helemaal geen magnetron voor nodig.

Ehhh, maar wie wilde eigenlijk indertijd die magnetron?

Ik wil een Ipad....