Het was een vervelend incident.
Eén van de timmermannen was de keuken van het verzorgingshuis uitgestapt. Hij stapte op een losliggende tegel. Dat ging niet goed, hij viel en brak zijn enkel. Zijn baas meldde me het gebeuren en legde uit dat door de regen van de afgelopen dagen, het zand onder de tegel moest zijn weggespoeld. Hij had het al laten herstellen. Maar daar had onze timmerman natuurlijk niets aan.
Ik was het allemaal alweer vergeten, toen weken later een omvangrijke enveloppe op mijn bureau verscheen. Deze was van de arbeidsinspectie. Ze waren een onderzoek gestart naar het gebeuren. Of ik even de vragenlijst in wilde vullen.
Nu gaan vragenlijsten en Erik Zwart niet goed samen. Al bij de derde vraag ben ik in een heftige vorm van apathie belandt. Ik belde de man die mij de lijst had opgestuurd. Een nogal ambtelijke man, compleet met wetsartikelen en passages hieruit. Dat communiceerde niet erg lekker. Ik besloot de vragenlijst maar in te laten vullen. Ik vond mijn secretaresse hiertoe bereid.
Hierna ontstond weer een lange periode van radio-stilte. Het verdween dus opnieuw uit mijn gedachten. De timmerman was overigens al lang weer aan het werk. Hij had me nog tijdens het roken van een cigarette wat lacherig verteld over het ongeluk. Ik vroeg hem toen of hij iets wist van de arbeidsinspectie. Nee, daar had hij niets mee te maken. Maar goed, het had voor mij geen prioriteit en ik dacht er niet meer aan.
Na 6 maanden kreeg ik opnieuw een enveloppe. Er stond min of meer dat ik schuldig was. Aan het incident. Ik mocht hiertegen in beroep. Er stond niet bij wat de sanctie was. Daar ging deze ambtenaar namelijk niet over, dat was weer iemand anders. Die zal wel drie deuren bij deze ambtenaar vandaan zitten, bedacht ik wat cynisch.
Ik werd toch nieuwsgierig wie nu eigenlijk deze hele procedure in werking had gezet. Dat bleek de Arbo-functionaris te zijn geweest. Ik vroeg hem wat hij hiermee in gedachten had gehad? De timmerman was allang weer aan het werk, het tegelwerk hersteld… het ontging mij, moest ik hem toegeven. Of het moest hem gaan om de werkgelegenheid van al die ambtenaren die nu al ruim 6 maanden een intensief onderzoek uitvoerden naar een losliggende tegel naar aanleiding van een eenmalig incident?
De uitspraak liet toch nog drie maanden op zich wachten. Het werd een aanzienlijke geldboete van ruim € 1.000,-
Te betalen binnen 14 dagen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten