Het lekkerste kopje koffie

Ze keken me aan of ze water zagen branden.

Je hebt toch een kantoor nodig? Waar moeten we anders vergaderen? Waar moeten we onze materialen leggen? Waar.... en zo ging het wel even door. Ik liet ze maar even gaan. Toch wilde ik de discussie voeren.

De huisvestingskosten binnen de organisatie waren hoog. Enkele panden waren nog in bezit. Oude panden, met achterstallig onderhoud en vaak op een prachtige locatie. De meeste waren gehuurd. De organisatie had tientalle teams in evenzovele locaties. Soms lagen de locaties op loopafstand van elkaar. Zo was het nu eenmaal gegroeid. Er werd dus al jaren gewerkt aan een logischer huisvestingsbeleid. Maar ik vond het niet genoeg.

Ga maar eens een dag zitten in een kantoorlocatie van de thuiszorg. Op een plek waar je goed overzicht hebt op de voordeur en de ruimtes. Toevallig is mij dat een keer in de schoot geworpen. Ik kreeg, als interim directeur, een klein hok met grote glazen ramen. De ramen gaven een perfect beeld op de naastliggende ruimte: die was van de thuiszorgteams van deze wijk.

Het viel me de eerste dag al op: de ruimte was leeg. En dat bleef ze vrijwel de gehele ochtend. Tot een uur of tien. Toen kwam iemand iets met een PC doen en ze moest telefoneren. Hierna vertrok ze weer. Om half een kwamen de mensen binnen. Ze hadden allemaal een lunchpakketje bij zich. Ze pakten melk en karnemelk uit een koelkastje en zaten vervolgens een uur met elkaar te eten en te praten. Het was een drukte van belang. Om half twee was iedereen weer vertrokken. Dat duurde weer tot een uur of vijf. Toen kwamen er verschillenden binnen. Ze deden wat registratie en rapportage en vertrokken weer. De avonden heb ik niet kunnen beoordelen.

Het was me duidelijk: in de thuiszorg huren we vele vierkante meters ruimte voor één of twee keer per dag gebruik. In die ruimte staan overigens ook nog verschillende PC's urenlang ongebruikt. Bovendien, vele thuiszorgorganisaties gebruiken voor hun medewerkers handhold computers, waardoor ze de registratie direct doen terwijl ze hun cliënten afgaan.

Ik begon dus met voorstellen te komen om de huisvesting over een heel andere boeg te gooien. Het elkaar ontmoeten, voor de lunch, de koffie of een vergadering, dat kan echt anders worden opgelost. Materiaalopslag ook. Het zou, in de loop van de tijd (huurcontracten kun je niet zomaar stoppen), heel veel geld besparen. Geld uit de overhead: daar moet het gezocht worden.

Het roept vaak woedende reacties op.

Werken vanuit thuis, gebruik maken van sociale netwerken en moderne internettoepassingen. Slimmer werken. Web 2.0. Het zijn allemaal gevleugelde kreten.

Maar het lekkerste kopje koffie drink je blijkbaar nog steeds op je eigen kantoor.

Het kost een paar centen. Bij bezuinigingen worden de ondersteunende diensten verder uitgehold. Want het moet linksom of rechtsom.

En als ik moet kiezen tussen het behoud van een leeg kantoor of een goede personeelsfunctionaris, dan kies ik toch echt voor de laatste.