Olifant

Ze waren boos geweest. Natuurlijk.

Hun afdeling zou worden gesloten. De twee teams zouden worden verspreid over verschillende andere afdelingen. De mededeling dat er geen banen verloren zouden gaan, er waren voldoende vacatures, had nauwelijks geholpen. Ze waren boos. En ze waren vooral boos op mij.

Ik was de boodschapper. Maar het was ook mijn plan.

Ik hoorde de telefoon al gaan, toen ik aan kwam lopen bij mijn kamer. Eén van de bestuurders. Hij was ook boos. Wat ik mij in mijn hoofd haalde? Hij had al woedende medewerkers voor zijn deur gehad en ook de ondernemingsraad had zich gemeld. Hij kon er op wachten, ook de medische staf zou zonder enige twijfel nog een duit in het zakje doen.

Ik reageerde verbaasd. We hadden dit toch voorbesproken? De afdeling bevond zich in een noodpaviljoen, wat ergens in de jaren vijftig tijdelijk was neergezet. De wanden waren kuis verrot, het dak lekte. Het zou niet lang meer duren of de boel zou spontaan in elkaar storten. Bovendien, er moest nu gebouwd worden.

Besluitvorming is een delicaat proces. Zeker in een ziekenhuis. Iedere manager droomt van ferme besluiten en flinke stappen. In de praktijk maak je vaak een heel voorzichtig sprongetje wanneer je zeker bent dat alle belangrijke spelers het sprongetje dulden. Anders kon het wel eens een flinke struikelpartij worden.

Er wordt wat afgepolderd. Gelobbyd. Wandelgangen belopen en achterkamertjes bezocht. Er ontstaan gelegenheidsfracties en soms is er sprake van een heuse coalitie, waar dan ook weer een oppositie bij hoort.

Het creëert ook een bepaald type leider. Voorzichtig, diplomatiek of juist, als tegenreactie, de beruchte olifant in een porseleinkast. Iemand die dwars overal door heen gaat. Ik ben ze beiden tegengekomen. En beiden zag ik op sommige momenten effectief en op andere momenten hopeloos in de knoei. Ik neig meer naar het type olifant: ik zie wel wat er van komt.

Aan begrip gaat de wereld ook ten onder, werd me een keer voorgehouden. Maar juist dat begrip is er vaak wel. Het gaat vrijwel altijd om de vraag: hoe vertel ik het mijn achterban?

Daar help ik dan bij, want een besluit neem je samen.