vrijdag 3 september 2010

mens medemens

raam stiltecentrum ziekenhuis Rivierenland Tiel


Het viel me op toen ik mijn handen stond te wassen.

Het was op een toilet in het verpleeghuis.

Achter één van de matglazen raampjes van een van de toiletten, zag ik iemand opstaan en weer gaan zitten. Hij stond opnieuw op en ging weer zitten. Dit herhaalde zich enkele keren. Ik kon het niet helpen, maar mijn blik bleef gevangen door het tafereel achter het raampje. Op enig moment ging het slot van de deur en kwam één van de Marokkaanse schoonmakers het toilet af. Ik wilde hem niet in verlegenheid brengen en verliet de toiletruimte.

Het voelde als een elektrische schok toen ik me op de gang opeens realiseerde waar ik naar had staan kijken. De man had staan bidden. Op het toilet. Het was ramadan. Wij dwongen onze Marokkaanse schoonmakers het toilet op om boven de pot hun gebed te doen.

Het zette een hele reactieketen in werking. Ik liep direct door naar de kamer van de geestelijk verzorger. Een zeer betrokken, protestant christelijke predikant. Zij erkende het probleem en samen vonden we dat dit niet meer zo mocht gebeuren. Een tijdelijke ruimte voor het gebed was natuurlijk snel gevonden. Maar ik wilde een definitieve oplossing.

Nu ontbrak het in het verpleeghuis ook nog aan een stilteruimte.

Deze was nodig omdat het verpleeghuis al vrijwel geen goede gelegenheid voor privacy bood. Alles vond plaats in ruimtes waar zich meer mensen bevonden. De slaapzalen waren voor 4 personen, de huiskamers voor 30. Het restaurant, waar ook met het bezoek een kop koffie en meer kon worden gebruikt, had plaats voor ruim 100 mensen. Je had altijd wel iemand om je heen. Nu hakten we de knoop door: dat stiltecentrum moest er komen.

De facilitair manager verklaarde me voor gek. Het verpleeghuis stond op de nominatie om gesloopt te worden. Dat was geld weggooien, zo'n stiltecentrum voor hooguit twee jaar. We gingen op zoek naar financiering. De kerken, de rotary, maar ook vanuit de moslimgemeenschap werd bijgesprongen. Iedereen deed wat. In de ruimte kwam een aparte gebedshoek voor de moslimmedewerkers, die werd door hen enthousiast zelf ingericht.

De schoonmaker die ik op het toilet had zien bidden, deed de opening.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten