Kent u Monschau?
Natuurlijk, van naam. Maar wie is er wel eens geweest?
Het is een fout dorp. Dat ligt niet aan het dorp zelf, maar aan wat ze ervan gemaakt hebben.
Om er te komen moet je een lange, omlaag draaiende weg afrijden. Het voelt als een enorme draaikolk die je onherroepelijk naar beneden trekt. Zo het afvoerputje in. Dat is Monschau, dat afvoerputje. Het plaatsje draait volledig op toeristen en op hun beeld van een Duits plaatsje in de Eiffel. Je zal er alleen nergens een bakker of een slager vinden. Het is een aaneenschakeling van hotels, restaurants, terrassen, prulariawinkeltjes, gallerietjes en "musea". De huisjes zijn gekleurd of, natuurlijk, Fachwerk. Er is een pleintje, wat mooi kan zijn als je alle tafels, stoelen en parasols wegdenkt. En je struikelt over enorme groepen toeristen. In alle soorten en maten.
Dat is logisch. Die zijn allemaal omlaag getrokken. Ik weet niet of er mensen in Monschau wonen. Wellicht die ondernemers die hun winkeltjes hier draaien. Maar mensen die 's ochtends met een broodtrommeltje onder de snelbinder van de fiets de lange weg omhoog fietsen om de hele dag in een fabriek te werken? Ik geloof er niets van. Of bejaarden die hier in een bejaardenhuis genieten van een uitzicht op de ruïne boven op de berg? Vast niet. Of die politie-agent? Nee. Of allochtonen in een volkswijk? Geen volkswijk gezien.
Het is een kunstmatige wereld. En dat is precies wat me zo tegen de borst stuit. Je loopt in een decor, een fantasie van een wereld zoals die nooit is geweest en nooit zal zijn. Een wereld waar je die zaken die je liever niet ziet, gewoon wegsnijdt.
Laat het nou de plaats zijn waar Wilders graag op vakantie gaat...
Hij mag er alleen niet meer komen. Want daar zijn ze sterk in in Monschau: alles wat je liever niet ziet, verbied je gewoon...
Wilders moet gék zijn op die burgemeester!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten