Het was warm. Om niet te zeggen, heel warm. Al enige weken hing de hitte zwaar in de kamers, de kantoren, de recreatieruimtes en zelfs in de kelder. Er was geen ontsnappen aan. Met enige zorg zag ik de bewoners door de gangen schuifelen. Ze gingen nog langzamer dan ik van hen gewend was. Ik wist dat de medewerkers hen voortdurend van vocht en ijsjes voorzagen, maar dit kon niet goed voor hen zijn. Overal draaiden ventilatoren om nog en beetje wind te krijgen. Ze verplaatsten eigenlijk alleen maar warmte.
Natuurlijk, ook op mijn kantoor was het erg warm. Ramen open of dicht, het maakte niet meer uit. Iedere beweging leverde een vochtige rug op. Ik probeerde me te concentreren, maar dat viel niet mee.
De telefoon ging. Een maatschappelijk werker in één van de gezondheidscentra in de stad.
"Het is warm hier."
Ik dankte hem voor het mij op de hoogte houden, maar dat viel volledig in verkeerde aarde.
De CAO, Arbo en nog wat wettelijke bepalingen werden erbij gehaald. Ik moest onmiddellijk, en wel nu, iets aan de warmte doen. Ik vroeg hem wat hij zoal in gedachten had, maar daar kwam geen reactie op. Dat was niet zijn verantwoordelijkheid. Hij kon niet werken en ik moest het maar oplossen. Hij zou anders de vakbond benaderen.
Ik heb hem het telefoonnummer van de vakbond gegeven.
Nooit meer iets van gehoord.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten