Wat een geweldige foto. De oude man in het raam lijkt iets te zeggen. Niet tegen de fotograaf en ook niet tegen de twee mannen die zichtbaar zijn. Hij spreekt tegen een onzichtbare persoon. Hij leunt uit het raam. Het kan het raam zijn van zijn eigen appartement, maar het zou ook een kroeg of koffiehuis kunnen zijn.
Tegen de gevel zijn enkele papieren of karton met teksten geprikt. Het is onleesbaar. De tekst op het meest witte stuk karton lijkt voor een groot deel ook al weer doorgestreept.
De twee mannen voor de gevel zitten te roken, de één een pijp, de ander een cigarette. Ze zwijgen en kijken allebei de straat in, zonder echt ergens naar te kijken. Luisteren ze naar wat de oude man in het raam zegt?
De gevel is trouwens vervallen: de verf bladdert en er zijn stukken weggeslagen. Het pand staat in een omgeving die een troosteloze indruk maakt. Naast het pand is gesloopt. Er staat een hek en dat staat er al jaren. Overal ligt rommel, zowel voor als achter het hek. Hout, een ton, een stapel banden.
De mannen zijn alledrie gekleurd. Zegt dat iets over de wijk? Is het een ghetto? Hoe oud is de foto? De kleding van de mannen heeft niets met mode te maken. Het kan in de jaren dertig van de vorige eeuw zijn, maar ook vorige week. Armoede maakt tijdloos.
Je ziet nog iets van een hek: loopt hier een trap omlaag, naar een kelderingang? Is die kronkelend buis een lamp?
Heerlijk, zo fantaseren...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten