Ik ben geen liefhebber van groots opgezette cultuurprojecten. De keren dat ik hierbij betrokken was, zag ik vooral leden van het topmanagement zwetend voor een zaal vol cynische medewerkers staan. Veel werd geïnvesteerd in magazines met opgeleukte artikelen. Maar om nou te zeggen dat "de cultuur van de organisatie" een draai maakte, ik heb het nooit ervaren. Is cultuurverandering dan onmogelijk? Dat geloof ik niet. Het werkt alleen niet, in mijn optiek, om hiervoor de cultuur als object van het traject te nemen. Verander de financiering en zie eens wat er met de cultuur gebeurt; let eens op wat er gebeurt wanneer de cliënten mondiger worden of wanneer ze kunnen kiezen voor een andere aanbieder bij jou in de buurt....
Het was dan ook niet opgezet als een cultuurproject. We wilden de medewerkers op een speelse manier proberen uit te dagen om kansen voor verbetering op hun eigen werkplek, uit te voeren. De medewerkers waren zonder uitzondering zeer betrokken mensen die vaak al vele, zelfs tientallen jaren op een afdeling werkten. De routine was dan ook diep ingesleten. Dat is niet persé verkeerd, voor bewoners is het vaak geruststellend dat er geroutineerd wordt gewerkt, maar geeft beperkingen als je verandering wilt. We zochten naar mogelijkheden om medewerkers geïnspireerd te krijgen.
Eén van onze stafmedewerkers kwam met een gouden plan: waarom beginnen we niet een reisbureau? Het doen van een werkbezoek werkt altijd zo verruimend. Het geeft vaak zulke goede ideeën en helpt je verder in je eigen denkproces. Waarom geven we de medewerkers die dit willen, niet de kans om eens over de schutting van de eigen afdeling te kijken?
Zodoende stelden we een reisgids op met "inspirerende bestemmingen". Dat waren kleinschalige woonprojecten in het hele land, of een facilitaire dienst van een instelling die geheel georganiseerd was in aanvulling op de zorg en de wensen van de cliënten, maar óók goedlopende initiatieven binnen de eigen instelling. Er gebeurt heel veel maar dit blijft ook vaak verborgen voor de eigen medewerkers. Je kan erover lezen, maar er zijn en praten met je collega's: dat helpt! Zodoende werd de nieuw opgezette dagverzorging in één van de verzorgingshuizen één van de inspirerende bestemmingen, maar ook de nieuwe PG-units die geheel volgens de principes van het kleinschalig wonen waren opgezet. Soms compleet met inpandige straatjes en pleintjes.
Het was geweldig. De boekingen voor het reisbureau liepen binnen. Hele teams kozen voor een bestemming die hen zou inspireren. Na de reis zochten ze naar mogelijkheden om zelf zaken aan te pakken.
Het werkte, vooral als verschillenden binnen het team aansloten bij het proces. Als je alleen stond, had je het zwaar. Dan lukte het bijna niet. Ook werd duidelijk hoe belangrijk de managers in zo'n proces zijn. Staan ze positief tegenover de gewenste richting, dan faciliteren ze. Zien ze het niet zitten, dan problematiseren ze: te weinig personeel, niet deskundig genoeg en ga zo maar door.
Inspiratie zit vaak tussen de oren en je geeft het elkaar...of niet.
"We noemen het inspiratie
adem van de geest
Inspiratie
maar wij zijn het
wij zijn het steeds geweest
Noem het inspiratie
zo noemt men het ‘t meest
en dat is het ook
de ingeblazen adem
van de geest
van de geest" (Inspiratie - Mathilde Santing)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten